Onze eerste fietskampeertocht was meteen een grote: we gingen met de trein naar Praag en fietsten vandaar terug naar Deventer. Onderweg in Duitsland raakten we met andere fietsers aan de praat, Bernard en Marie Dragtsma. Zij vertelden ons enthousiast over de NTKC. Bij thuiskomst zijn we meteen lid geworden; nooit spijt van gehad!
Van motor naar fiets
Kamperen deden we altijd al veel. Tot elf jaar geleden gingen we met de motor op vakantie, ook met een tent. Tijdens onze laatste motortocht, in de Baltische staten, huurden we een keer fietsen. Dat beviel ons zo goed dat we impulsief de motor hebben verkocht. Op de motor kun je eigenlijk nog minder meenemen dan op de fiets. Dus toen we op fietsen overgingen, hadden we ruimte over.
In de afgelopen elf jaar hebben we zo’n 65.000 km gefietst, vijf- à zesduizend kilometer per jaar. Familiebezoek aan de andere kant van het land doen we vaak op de fiets, met een overnachting op Den Treek of Huizen. In vakanties hebben we in voormalige Oostbloklanden gefietst, in Oostenrijk, Frankrijk, Spanje, Engeland en Denemarken. Meestal met een vliegretour. We zijn ook twee keer met de fiets in Marokko geweest. Daar hebben we zelf een route uitgezet, maar in Europa is er al zo veel beschreven, dan knopen we allerlei routes aan elkaar. De tracks zet je in je gps.
Uitrusting
Met een behoorlijke tweedehandsfiets, idem tassen en een doorsnee niet al te zware tent kom je een heel eind. Zelf zijn we wel een beetje perfectionisten qua uitrusting. Zo zijn we bijvoorbeeld een paar keer van stoeltje en van slaapmatje gewisseld en hebben we inmiddels een betere tent dan waarmee we begonnen. Toen we niet helemaal tevreden waren over ons slaapsysteem hebben we dat zelf bij een naaiatelier laten aanpassen. We kijken ook altijd geïnteresseerd naar wat andere mensen bij zich hebben, dat deden we als motorrijders al.
De Wereldfietser
Een jaar of tien geleden kwamen we bij de NTKC nog weinig fietskampeerders tegen. Omdat we dat toch een beetje misten, zijn we ook lid geworden van vereniging De Wereldfietser, die onder meer fietskampeerweekends organiseert. Hun kampeermentaliteit sluit goed aan bij die van de NTKC. Vijf jaar geleden zijn we begonnen om een jaarlijkse meerdaagse fietstocht langs de drie NTKC-terreinen in Oost te organiseren om Wereldfietsers kennis te laten maken met de NTKC. Zij zijn dan vaak heel enthousiast over de ongereptheid van onze terreinen, de vrije plekken, de mooie kampvuurkuilen en het feit dat wij jaarrond open zijn. Elk jaar zijn er wel een paar die lid worden.
Makkelijk contact
Waarom wij zo graag fietsen? Je verplaatst je langzaam door het landschap en daardoor zie je veel. Je ruikt het landschap ook. Daarnaast maak je makkelijk contact: je zit niet afgesloten in een auto of verstopt onder een helm, mensen zien je en reageren soms op je, je kunt makkelijk even stoppen en afstappen. ’s Avonds genieten we van het gevoel dat we fysiek actief zijn geweest. En de vrijheid vinden we belangrijk. We reserveren niets. De laatste jaren zijn we ook meer gaan wildkamperen. Kortom: fietskamperen geeft ons vrijheid gecombineerd met leuke, inspirerende ontmoetingen.
Toen we met fietsen begonnen, dachten we dat het moeilijker zou gaan naarmate we ouder zouden worden en dat we onze routes dan zouden aanpassen: minder ver, minder ruig. Maar tot onze verrassing gebeurde juist het omgekeerde! We zijn nu 64 en 53, onze gemiddelde snelheid gaat omhoog en we fietsen steeds ruigere en langere trajecten.
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Mooi weer? Dan ga ik! (Frederiek van Straten) - Alleen afhankelijk van weer, wind en humeur (Kees Swart) »