In juni 1918 werd de Zuiderzeewet van kracht waarin was besloten een dijk aan te leggen, “loopende van de Noordhollandsche kust door het Amsteldiep naar het eiland Wieringen en van dit eiland naar de Friesche kust bij Piaam”. Naast het traject voor de Afsluitdijk werd ook een stuk zee aangewezen dat geschikt leek voor drooglegging: tussen Wieringen, Kolhorn en de West-Friese Zeedijk verschenen de contouren van de Wieringermeer. Cornelis Lely maakte de drooglegging niet meer mee, hij stierf in 1929. Op 21 augustus 1930 viel de Wieringermeerpolder droog. In mei 1932 werd de Afsluitdijk voltooid. De Wieringermeerpolder, die tijdens de tweede wereldoorlog deels wederom onder water kwam te staan, is de plek waar wij tijdens dit weekend verblijven en zwerven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de opbouw van de polder door met nieuwe uitgiftes van pachtboerderijen. Maar aan deze opbouw kwam abrupt een einde op 17 april 1945. De Duitse bezetter bracht op twee plaatsen in de IJsselmeerdijk munitie tot ontploffing. Het water stroomde met grote kracht de polder in. Ruim 7000 bewoners én onderduikers moesten vluchten, het nieuwgewonnen land verdween onder water. Na de bevrijding in mei 1945 werd met man en macht gewerkt, en in december viel de polder voor de tweede keer droog. Het duurde tot ver in de jaren vijftig voordat alle boerderijen, woningen, scholen, winkels, kantoren, wegen en bruggen weer waren opgebouwd. Door het inspoelen van grond uit het IJsselmeer was een groot deel van de nogmaals ondergelopen grond niet meer geschikt als landbouwgrond, en zo ontstond dit gebied met bos. Duitsland heeft na de oorlog twee groepen reeën geschonken als gebaar van Wiedergutmachung voor het laten onderlopen van de polder. De dieren kunnen zich goed verstoppen in het zeer gevarieerde polderbos en voeden zich met wilde bloemen en kruiden langs de bosranden en graspaden. Ook bladeren en knoppen van de rijke ondergroei is erg populair. Er leven nu bijna 100 reeën in en rond het bos. Je kunt ook haviken, houtsnippen en ijsvogels tegenkomen. Dus hou onderweg je ogen goed open! Nu vind je hier twee mooie bosgebieden; het Dijkgatbos en het Robbenoordbos. We zwerven over klei, steken water over, zien onderweg een stukje geschiedenis van het gebied, en na de tocht is er prima gelegenheid om te koken op kampvuur. En dat alles onder de zilte lucht van de Waddenzee, en de blik op het IJsselmeer. Voor meer informatie zie https://www.kampeerclub.nl/afdeling/zwerfgroep onderaan de pagina
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.