In februari was er ruimte in mijn agenda voor een wandelweekend. Terwijl Limburg aan het bijkomen is van het jaarlijkse carnaval, verwelkomt een strakblauwe lucht mij in het Heuvelland; ik ben in het plaatsje Mechelen aan de oever van de Geul. Dit oude riviertje is 58 kilometer lang en ontspringt in België in het plaatsje Raeren, tegen de Duitse grens. Ik vind het fijn om te zien dat de vroegere kanalisaties opgegeven zijn en dat de Geul weer als vanouds door het Limburgse landschap meandert. Dit meanderen van de verschillende riviertjes en beekjes verklaart het heuvelachtige karakter van Limburg. Duizenden jaren zijn de riviertjes van de hoger gelegen plateaus naar beneden gelopen en hebben zo dalen gecreëerd. Duidelijke en meer recente sporen van deze erosie zijn de “holle wegen” die je overal tegenkomt.
Buitenlandse trip
Door de overvloedige regenval van de afgelopen weken staat het water in de Geul hoog en stroomt het riviertje snel. Op een of andere manier versterkt dit het gevoel dat ik een buitenlandse trip in Nederland maak. Nu wordt het tijd om struinend op weg te gaan naar NTKC Terrein “De Heerkuil”. Struinen is voor mij op pad gaan zonder een vooraf uitgezette route. Lekker zoeken naar de mooie paadjes. Hierdoor ben ik ook veel bewuster van mijn omgeving waardoor ik meer indrukken opdoe.
De tocht leidt mij langs de Zuid Limburgse Golf & Country Club Wittum. Hier sjouwen golfers met hun tassen terwijl ik met mijn rugzak langs de verschillende holes loop. Meewarig kijken we elkaar aan. De nette golfers en de wandelaar met modderschoenen; ieder met zijn eigen manier om van de mooie omgeving te genieten. Al snel loop ik door een gehucht met de kenmerkende Limburgse vakhuizen. Deze manier van bouwen was eeuwenlang een belangrijke vorm van huizenbouw in een groot deel van Europa. Het was nu eenmaal de goedkoopste manier van bouwen op plekken waar hout, wilgentenen en leem in overvloed aanwezig waren. Met hun balken schots en scheef lijken het fragiele bouwwerken maar dat het merendeel van deze huizen eeuwen lang op deze plek staan, bewijst het tegendeel.
Veldkruizen
Net als de vakwerkhuizen zijn de veldkruizen karakteristiek voor Limburg. Dit katholieke landskenmerk komt in alle vormen voor. Van eenvoudige houten kruizen tot prachtige smeedijzeren juweeltjes. Met deze kruizen wordt dankbaarheid geuit voor bijzondere gebeurtenissen en worden geliefde personen herdacht. Het verhaal achter de kruizen prikkelt de fantasie. En mocht je denken dat alleen godvrezende zielen herdacht worden, dan kom je bedrogen uit.
Neem het veldkruis ter ere van de in 1776 overleden Anthoon Overkooren en Leonard Eijssen. Als ik daar mijn zoveelste kruisje sla, blijkt dat ik me bevind op een afgelegen plek met een spiegel naar een bijzonder duister verleden. Dit veldkruis verwijst naar een oude galgplaats waar menig Bokkenrijder aan zijn einde is gebracht.
Bokkenrijders waren volgens het volksgeloof personen of geesten die op bokken door de lucht reden. Het rijden op een bok wordt al eeuwenlang geassocieerd met de duivel. In de 18e eeuw kreeg een dievenbende ook de naam “De Bokkenrijders”. Zij hadden het vaak gemunt op het overvloedige zilverwerk in de kerken en de rijke boerderijen.
Als hedendaags wandelaar ben ik niet uit op het zilverwerk maar is de rijkdom van de tocht en de levendige natuur voldoende om me de rijkste man van de wereld te voelen.
Het vrolijke gekwetter van de vele vogels die deze eerste zonnestralen gebruiken om hun zangkunsten te oefenen voor de aankomende lente, maken het wandelen in Zuid Limburg tot een waar feest. De afwisseling is enorm. Van glooiende heuvels, gemengde bossen en fruitboomgaarden tot heerlijke slingerende wegen die leiden naar de vele dorpjes die Limburg rijk is. Dus ja, om terug te komen op de titel van dit verhaal; zwerven in Zuid Limburg is nog steeds heel goed mogelijk.
Door een mailtje te sturen aan wandeladvies@gmail.com kun je de door ons gelopen GPX-route opvragen (dag 1: 15 km, dag 2: 16 km).
Zwerftip 1
Koersen op GPS coördinaten
Er zijn verschillende manieren om op NTKC terreinen te komen. Voor mij is de leukste manier om aan de hand van mijn GPS te lopen met als enige waypoint het NTKC terrein. Een geprojecteerde kompaskoers en een TOPO kaart geven de vrijheid om te zwerven en de omgeving goed te leren kennen.
De GPS coördinaten voor De Heerkuil zijn: N 50`47.457; E005°46.498 (kaartdatum: WGS 84). Deze coördinaten wijken af van de opgegeven coördinaten op de NTKC-site. De NTKC-site gaat namelijk uit van een andere kaartdatum.
Zwerftip 2
Loopafstand= 1,3 tot 1,5 maal de rechte lijn
Als richtlijn voor het bepalen van de te lopen afstand is in Nederland 1,3 tot 1,5 maal de afstand in rechte lijn van vertrekpunt tot bestemming een redelijke schatting.
Tekst: Willem de Beer
Fotografie: Gert-Jan Besselink
Een van de kenmerkende vakwerkhuizen
Een veldkruis voor de twee laatste veroordeelden Bokkenrijders
Heerlijk struinen door het heuvelland
Kampmeester zijn op het terrein De Heerkuil in Sint Geertruid is nog een aardige puzzel met een dergelijke sleutelbos
Een verwijzing naar een donker verleden
De alom aanwezige holle wegen getuigen van erosie door water
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Van het Vagevuur naar de Hel - Productief dagje op Goeree Overflakkee »